DEYİŞ-NÂME

Kırma hiç kimsenin kâlbini kardeş

Bir kiprit bir orman yakar demişler

Her neyimiz varsa emânet bize

Hesabı önüne çıkar demişler

Anneye-babaya, büyüğe saygı

Yaşama başıboş taşı hep kaygı

Hasetlik, fesatlık yakışmaz duygu

Her su yatağına akar demişler

Hayâdan, edepten olsun nasîbin

“İnsanlık” bekliyor senden Sâhibin

Yolundan gitmeyen nurlu Habîbin

Kendi cezâsını çeker demişler!...

Kahramanlık sanma zulmü, zulmeti

İllâllâh ettirme halkı, milleti

İyi kullar için Rabbin cenneti

Zâlimleri sıratta döker demişler

Allah ne verdiyse Hak yolda kullan

Kes gayrı ilgiyi kurtlan, çakallan!

Pişman ol, tevbe et; artık akıllan

Toz-duman nefesi tıkar demişler!

Allâh ne verdiyse kıymetini bil

İsyânlar, inkârlar insânî değil

Her nere gitsen, etsen de meyil

Yol en son Allâh’a çıkar demişler!

Var mı hazırlığın hesap vermeye?

Yüzün var mı defterini görmeye?

Niyet yok mu iyilikler dermeye?

Kötüler kendini yakar demişler!

Şâir bey, dikkât et sen de her şeye

Ne bu şehre sığarsın, ne Eymür köye

Sen de sıkışırsın bir gün köşeye

Üzerine kasvet çöker demişler…

Nûrânî’yim dostlar derim ki size

Aslında gerek yok çok uzun söze

Anladım, öğrendim ben geze geze

Her canı, toprağı çeker demişler…

ORDU HAYAT GAZETESİ

22.02.2009