Salı akşamı katıldığımız Ordu Sivil Düşünce Plâtformu toplantısında duydum olayı. Şaşırdım. Çünkü fâillerin bir kısmını bir-kaç saat önce hastânede görmüştüm. Ellerinde çanta, buralar, hattâ Ordu, hattâ ve hattâ bu ülke bizden sorulur edâsında bir yürüyüşleri vardı ki, görmeğe değerdi. Meğer bizden sonra bir manga asker olup karşılarındaki bir kişilik düşman ordusuna doğru kahramanca hücûm etmişler. Her tarafına rastgele öldüresiye vurmuşlar.

Burada da orantısız güçleriyle sergiledikleri usûlsüzlükleri yetmiyormuş gibi, üstüne üstlük aralarına sâbıkalıları da almışlar. Kimbilir, belki de özellikle ve bilerek yapmışlardır bunu. Olay şu an soruşturma sürecinde. Gerçekler yakın zamanda anlaşılacaktır.

O akşam, daha selâm verir vermez; “Duydun mu? Bizim Zekâi Hoca’yı darp etmişler!” denildiğinde ilk aklıma gelen Ömer BAŞ olmuştu. Çünkü o, Zekâi Bey’in görev yaptığı okulun müdürüydü. Görevdeyken, aralarında, okuldaki uygulama ve işlemlerle ilgili problemler yaşanmış; bu konuda resmîyete intikâl eden durumlar olmuştu. Süreç gitgide daha da ciddiyet ve yoğunluk kazanmasına ve oldukça sinir bozucu bir noktaya gelmesine rağmen dâvâsından vaz geçmedi. Sonunda Ömer Bey emekli oldu. Şu an da, MHP’den aday adayı.

Zekâi Bey bir ara uzaklaşmak durumunda bile kaldı buralardan. Öylesine bunaldığı zamanlar oldu. Ama sonuçta, pes etmeyen, haksızlıklara tahammül edemeyen bir yapısı var.

Bu defâ da Memurkent’te şâhit olduğu haksızlıklar, tespit ettiği usûlsüzlükler onu harekete geçirdi. Sendikada aday oldu. Memurkent yönetiminde yine öyle. Birilerinin kanunsuz, tüzüksüz, yolsuz-yordamsız hareketlerine mânî olmağa çalıştı. Bir nevî savaş açtı.

Bunları yaparken de aslâ hissî davranmadı. Elinde delillerle hareket etti. Her şey o kadar açık ki! İsterseniz ordumemurkent.com’a bakabilirsiniz. Zekâi Bey, kendine yapılan geçen günki saldırı ile ilgili olarak da yeterli, geniş açıklamayı yapmış. Dün evde kendisini ziyâret edince de aynı şeyleri anlattı bize.

Orada anlattığı kadarıyla TOKİ ve MEMURKENT cephesi yeni suistimâllerin eşiğinde. Zekâi Bey’in suçu bunlara göz yummamak. Meseleden bîzâr olan sâdece o değil. Yönetim ve rantiyeciler hâriç, herkes. Hattâ, dün akşam ki toplantıda oraya üye bir arkadaş; “Biz bunların elinden kurtulamayacak mıyız? Hem de bu dönemde, bu pervâsızlıklar iktidarı da yıpratmıyor mu? İlgililer neden ilgilenmiyorlar ki?” diye feryat ediyordu. Herkes yaka silkiyor. Ama, gel gör ki, mevcut tensil ve bürokrasinin de bîgâne kaldığı noktada, insanlar sesini yükseltemiyor. Bir sinmişlik var.

Sevgili okuyucular. Olay basit değil. Rant çok. Yolun karşı tarafındaki 1. 2. etap TOKİ evleri hâriç, sâdece MEMURKENT’te 1000’e yakın üye var. 100 liralık bir ödeme için 150 lira gerekli dediğiniz zaman bu 40 bin TL fark atıyor. Az para mı?  Bunun minibüs hatları var, iş yerleri var, sosyal binaları var, kapıcı bulma durumları var. var da var.

Olsun. Elbette olacak. Ama, Zekâi Bey, her şey usûlünce, şeffaflık ve adâlet üzre olsun istiyor. Ben de katılıyorum. Hem, Adâlet ve Kalkınma Partisi değil mi iktidardaki? Neden kimse bu sesi duymuyor? Bu sese ses gelmeyince, öbür taraf daha da şımarıyor. İşte olay ortada. Yakıştı mı? Yakışmadı elbette ama, Ordu böylesi şeylere alışık. Çünkü, tüm bu gerginliklerin kaynağında, Ordu siyâsetinin arka bahçesindeki kirlilikler var.

Bu iş olmasa iyiydi. Mâdem olmuş, bu mağdûriyetten bir kazanım elde edilmeli. Atilla Bey olayı da ortada. Bir şımarıklık gidiyor. Bu pervâsızlık nereden geliyor? Ya da, yönetimde bu ısrar! Zekâi Bey’in sitesinde de zikredilen isimler bir türlü değişikliğe taraftar değiller. Son olay, bu uğurda her şeyi göze aldıklarının bir kanıtı. Neden? Bunun sebebi hizmet olsa, biraz da ötekiler yapsın demek gâyet kolay. Sizce bu mu?

Bence bu, doğalda gereksiz yönetim ısrarları bile, işin içinde bit yeniklerini akla getirmeğe yetiyor da artıyor bile. Çünkü, bizler de vakıf, dernek işleriyle uğraşıyoruz. Yalvarmayla adam bulamıyoruz. Gel gör ki MEMURKENT yönetimi, bu yollarda, her ne dâvâ uğrunaysa, grup oluşturup, yol kesiyor, adam darp ediyor.

Sevgili okurlar! Sizin anlayacağınız, Ordu siyâsetinin açtığı koridor, sağladığı ortam, sevkettiği arka bahçeler bu tür olayların meydana gelmesine müsâit. Artık, tüm bunlardan ders alınmalı. Öncelikle, milletin ümitle yöneldiği sağduyu misyonunu zora sokan, halkımızı hayâl kırıklığına uğratan bu ve benzeri çirkin tezâhürlerin kaynakları araştırılıp, sebeplerin ıslâhı cihetine gidilmeli.

Konular, Zekâi Bey gibi hakşinâs arkadaşlarımızın canı pahasına ortaya koyduğu cehd ve gayret sâyesinde mahkemelere intikâl etmiş durumda.

Asıl acınacak olanlar, hak, hukuk, adâlet uğruna yolu kesilenler değil, geçici menfaatler uğruna, Allâh’ın verdiği akıl, fikir, güç, kuvvet ve siyâseti, Allâh’ın kullarının haklarını gasp için kullanıp, gözü dönmüş bir canavar kesilenlerdir.

Merak etmeyin. Elbette, MEMURKENT’le ilgili her duyuru mesajının altına âyet, hadis meâlleri yazmağı ihmâl etmeyen arkadaşlar bunları bizden çok daha iyi biliyorlar. Öyle ama, bilmek yetseydi, insanlar olarak böyle meselelerle uğraşmak, kavgalaşmak, ya da ağız dalaşı yapmak yerine, şu anda hayırda birbirimizle yarışma peşinde olurduk.

Evet, haksızlık iğrenç bir şey. İnsan olan hiçbir insan tahammül edemez, en azından hoşlanmaz da. İşte Zekâi Bey bundan farklı olarak, o haksızlık karşısında kendini sorumlu hisseder. Efendimiz (SAV)in,

“HAKSIZLIK KARŞISINDA SUSAN DİLSİZ ŞEYTANDIR!”

sözüne duyarlılık hayâtının en belirgin ve ayırıcı vechesini teşkil eder. İşte kısaca, Zekâi GÖNÜL bu demek.

            Zekâi GÖNÜL Bey’i, haksızlıkla mücâdele cehdinden dolayı tebrik ediyor, siyâsî, iktisâdî, ictimâî, ahlâkî her türlü şerlerden ve şerirlerden kurtulmanın tek yolunun, onun gibi, her birerlerimizin de dilsiz şeytan olmama hassâsiyetinden geçtiğini hatırlatıyor,  buradan kendisine tekrar sevgi ve saygılarımızı sunuyoruz ves’selâm…