MÜCÂHİT KARDEŞİN ADAYI

                Epey zamandır güncele odaklandık. Gündem yakamızı bırakmıyor. Özellikle yerel seçimler ekseninde Belediye konusundaki duygu ve düşüncelerimizi sizlerle paylaşmaya çalışıyoruz. Bu bağlamda değerlendirmelerinize muhâtap oluyoruz. Bunların kimileri, kanaatlerimizi destekler mâhiyette oluyor, kimileri de daha sağlıklı olabilecek bir eksene doğru çekip yoğurarak olgunlaştırıyor yorumlarımızı. Kimileri de bakış açılarımızı değiştirebiliyor yer yer. Ama, her hâlükârda, insanlarla konuşmak, düşünceleri, daha bir genel geçer zemîne oturtuyor.

      Geçtiğimiz Cumartesi günü Otogar’dan işyerine doğru yürüyerek gelirken sokaklara taşan çayocaklarından birinin önünde Mücâhit Kardeş’in hem çay içip, hem de gazeteleri karıştırdığını gördüm. Düşündüm düşündüm, soyadı neydi, nereliydi diye; bir türlü hatırlayamadım. Hâlâ da hatırıma gelmedi. Her neyse. İsmini hatırladım ya bereket! Selâm verdim.

ÇAY ve ADAY

- Hocam, gel bir çayımı iç!

dedi. Israra fırsat vermeden kâbul ettim dâvetini. Zâten, her sabah yerel ve ulusal basını şöyle bir gözden geçirme dürtüsü içimizde hep var. Havanın sertliğine rağmen, biz de hem çay yudumlarken, bir yandan da gazetelere baktık dışarıdaki hasır iskemlelere oturarak. Bir ara içeriye oturalım dedik; lâkin zâten küçük olan yer sigara dumanlarının ablukası altındaydı. En son yine dışarıda karar kıldık.

- Hocam, gazeteler bakılacak cinsten değil. Ama, isterseniz buyurun.

- Olsun, genel olarak şöyle bir memleket havası almakta fayda var. Bakalım ne var ne yok?! Netîcede aynı ülkenin insanlarıyız. Kim ne yapıyor, ne âlemde, bilelim.

- Elbette hocam. Ben biraz baktım. Siz de buyurun.

- Evet, işte manşet; AK SOSYETE SINAVDA. İlginç bir konu. Amerika’da yayınlanan ünlü gazetelerden biri yaptığı haberde, islâmî kesimde, AkParti ile birlikte, eski alışılmış sosyetenin yerini zorlayan, süper zengin yepyeni bir sosyete grubunun ortaya çıktığı belirtiliyordu. Bunların aşırı lüx ve konfor içerisinde yaşadığı, bir yandan bronz musluklar, namaz kılınacağı zaman düğmeye basılmak sûretiyle tavanlara kamufle edilen koltuklar, sık sık yapılan defileler benzeri tezâhürlerle, diğer taraftan israfın haramlığı ile fakir kesimin çâresizlikleri düşünüldüğünde bu durumun apaçık bir çelişkinin ifâdesi olduğu vurgulanıyordu. Tüm dünyâda îtibârı olan ünlü gazete, bu anlamda, AkParti sosyetesinin vicdan sınavıyla karşı karşıya bulunduğunu belirterek, vâkıayı haber konusu yapıyor.

- Evet Hocam, çok doğru. Ordumuzda da aynı şeyler yaşanıyor. Daha dün ne olduklarını bildiklerimiz bu gün çok farklı yerlerdeler. Allâh versin. Gözümüz yok. Ancak, artık adam da tanımıyorlar. Daha da ileri gitmek istiyorlar. Geriye de hiç bakmak niyetinde değiller.

- Ama, elbetteki kendini bir şekilde tanıtanlar ve ispat edenler çıkar piyasaya. Kıyıda-köşedekiler değil. Bu da gâyet doğal.

- Öyle ama hocam, seçimi belirleyecek olanlar, belirli kişiler ve çevreleri değil. Şu apartmanlar sizi aldatmasın. Her dâirede 1 kişi, iki kişi, bilemedin üç kişi var; çoğunluk kenar semtlerde. Yeni Mahalle’de, Bucak’ta, Selîmiye’de, Karşıyaka’da, Şirinevler vs.de. Buralarda îtibârı olmak çok önemli.

YAKIN ADAM

- Yâni?!

- Yânisi şu hocam: Aday adaylarının çoğu çok süslü. Mîmar olabilir, mühendis olabilir, çok zengin de olabilir. Yüksek apartmanlarda, lüx semtlerde oturabilir. Bize, bize yakın adam lâzım. Seyit TORUN’un kimse mesleğini bilmez. Zengin de değildir. Çok süslü de. Ortalama bir insandır. Ama her şeyden önce insanlar onu kendisine yakın hissediyorlar. Burası çok önemli.

- Tamâmen katılıyorum.

- Bir de hocam, sokakta bizim gibi insanların konuştukları şeyler belirler sonucu. Ben dersem ki, şu kişi bana yardımcı oldu, falan zaman şöyle yaptı. Seçilirse bu huyu aynen devam edecektir. İmkânlarını Hak ve halk için seferber edecektir. Her zaman, her yerde hep yanımızda olacaktır. Bizimle iç içe olacaktır. Bence, bu duyguyu uyandırabilen kişi seçimi alacaktır. Seyit TORUN Bey’in alternatifi, ancak, en az onun kadar halka yakın bir aday olabilir. Benim âcizâne düşüncem bu. Bu sâdece benim düşüncem de değil. Ben, bütün mahalleleri, tüm sokakları adımlıyorum. Bu anlamda yokluyorum. Konuştuklarım gözlemlerimin ifâdesi. Öylesine söylenmiş şeyler değil.

- Ama, çok vizyon sâhibi, medyatik ve popüler adaylar var. Konjoktürel avantajı olanlar var.

- Hocam, hiç önemli değil. Onlar süslü, farklı, ulaşılmaz, ayrı dünyâların insanları olan kişiler. Benim onlarla ne ortak yönüm var? Yanlarına gidip oturamam; çaylarını içemem. Lâf olsun diye gitsem bile sığıntı gibi kalırım. Ne demek istediğimi lütfen anlayın!

- Çok iyi anlıyorum sizi. Peki o zaman, kim bu sizin gönlünüzdeki tâlihli kişi?

- Hocam, vallâ, sözü eğmeğe bükmeğe gerek yok. Engin Âbi olursa bu iş olur. Ötekilerin çoğunu tanımıyorum. Adını duymadıklarım da var. Bildiklerim de bana güven vermiyor. Engin âbinin bu işi şeffaf olarak ve başarılı bir şekilde götüreceğine inanıyorum. Halka âit olan değerleri gizli-kapaklı icraatlarla çıkarcılara peş-keş çekmeyeceğine inancım tam. Katılırsınız ya da katılmazsınız ama, bu anlamda, hem AkParti’nin başarısı, hem de Belediye olarak bize ve kültürümüze hizmet eden bir sürecin olabilirliği bu isme bağlı.

      Evet, siz ne dersiniz bilmeyiz ama, Mücâhit Kardeş böyle düşünüyor. Onu dinlerken, bizim insanımızda var olan Anadolu irfânı, gönül zenginliği ve kalenderliğinin tezâhürlerine şâhit oldum. Sözleri ve kanaatleri değerlendirmek hepimize âit.

      Ne demiş atalarımız: “Danışan dağlar aşmış, danışmayan düz yolda şaşmış!”

      Bizden sâdece nakletmesi. Mâlum “Elçiye zevâl olmaz!” ves’selâm…

ORDU HAYAT GAZETESİ

          28.12.2008