ORDU, BÜYÜK ŞEHİR!
Dünkü yazımız, Saraycık ve Yokuşdibi beldeleri ekseninde kaleme alınmıştı hatırlayacaksınız. Saraycık’ta epey dolaşma ve beldeyi daha yakından gözlemleyip tanıma imkânımız olduğunu belirtmiştim.
Kitaplarla dolu bir odayla karşılaştım ve şaşırdım. Kapısında OKUMA SALONU ve SINIF gibi bir şey yazıyordu. Doğrusu, bir belde için güzel bir imkândı. Keşke ilgilenenler, okuyanlar olsa… Düşünüp gerçekleştirenlerden Allâh (CC) râzı olsun.
Her neyse; şöyle genel hatlarıyla kitapları bir karıştırdım. Birçoğu gazete, dergi, belediye yayını ve hediyesi olan kitaplar. İçlerinde, hepimizin okuması gereken çok güzel dînî, millî, kültürel mâhiyette temel eserler mevcuttu. Okunmuş, yıpranmış, hattâ altı çizilmiş kitaplar en güzelleriydi. Çünkü okundukları, incelendikleri belli oluyordu.
Kitaplıktaki yayınlardan, özellikle bir tânesi, daha önce de görmemiş olduğumdan olsa gerek çok ilgimi çekti. Cenâze Namazının ardından ayrılırken Ali KIRCA Hocamız’a emâneten alıp alamayacağımızı sordum ve o da sağ olsun memnûniyetle kabul etti
Bu, kitap formatında, ancak bir konferans metniydi. ULUSLAR ARASI İSLAM DÜŞÜNCESİ KONFERANSI 2 (25-27 Nisan 1997) İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı Yayınları
Sunuş yazısı tabiatıyle İstanbul Büyükehir Belediye Başkanına âit. O da kim? Elbette ki Recep Tayyip ERDOĞAN! Hey gidi günler dedim. Hey gidi İstanbul dedim. Hey gidi Tayyip dedim. Nereden nereye? Oradan doğru Ordu geldi aklıma.
Hey gidi Ordu AkParti dedim. Hey vekillik, hey başkanlık, hey gidi belediye dedim. Tayyip İstanbul’dan Ankara’ya geldi. Oradan tüm Türkiye’ye, hattâ tüm dünyâya yayıldı. Her tarafta değişim heyecanları.
Gel gör ki şu Ordu, hep Ordu. Ordu’nun sivil gibi görüneni de Ordu. Burada değişen bir şey yok. Tayyip orada, gölgesi nerede? Ama, burası Ordu. Her şey derede! Ama, dereler de ters akıyor, nitekim! Burdada vardır Hakk’ın bir hikmeti. Görelim Mevlâm neyler, neylerse güzel eyler!
Evet, o zamanki Tayyip Başkan’ın ve bugünkü Başbakan’ın uğraştığı küresel ciddî meselelere bak, buralarda onun adına ve onun gölgesi kullanılarak sergilenen, o misyonla alâkalı olmak gibi bir kaygı taşımayan uygulamalara bak.
Demek istiyoruz ki, hani konferans, hani ilim, hani kitap, hani defter? Belediye yapmıyorsa, parti yapamaz mı? Bu tür çabaları olanları yüreklendirici tavırlarla bir şekilde yardımcı olma çabası gösteremez mi?
Şunu söylemek istiyorum ki, şu hâliyle, bu zihniyetle AkParti Ordu’da belediye kazansa bile bu, mevcut uygulamaların belediye izdüşümü olmanın ötesine geçemeyecektir. Çünkü, perşembenin gelişi çarşambadan bellidir.
Tayyip Başkan’ın o sunuş yazısında şöyle bir yer var ki, biz de öyle düşünüyor ve bu anlamda kültür de kültür diyoruz, ve de yerel târih diyoruz:
“Tabiî ki, târihe takılmak veyâ yerel olanı mutlaklaştırmak doğru değildir. Esasında böyle bir yaklaşım savunulamaz da. Ama, geleneksel zenginliklerin ve tecrübelerin ihmâl edilmesi veya tümden görmezlikten gelinmesi de büyük sakıncalara yol açmaktadır. Şu anda ihtiyacımız olan şey tarihin zenginliklerinden beslenen, geleneği kritik ederek devam ettiren ve evrensel olana katılmaya ve ona yeni unsur ve boyutlar katmaya hazır temel bir yaklaşımdır.”
Söz konusu konferansın organizatörleri arasında bulunan hemşehrimiz İdris Naim ŞAHİN de orada bir selâmlama konuşması yapmıştır. Ve kendisi şu an Ak Parti Genel sekreteridir. Ve böyle bir partinin Ordu ayağının durumuna bir bakınız. Kültürün neresinde, konferansın neresinde, sanatın, edebiyatın, târihin neresinde?
“Siz merak etmeyin, herkes yerini biliyor, yurdunu da. Tasalanmaya gerek yok!” diyorsanız bana, ben de size hak veriyorum. Herkes görevini yapıyor. Eller eyliyor, biz de duygu ve düşüncelerimizle, arasına serpiştirmeye çalıştığımız meram kırıntılarını dilimiz döndüğünce söylemekle yetiniyoruz.
Biz de bu müstesnâ memleketin ve de bu aziz milletin evlâdıyız sonuçta!
Hiç olmazsa bu kadarını dillendirmek olsun bizlere çok görülmeye, ves’selâm…
ORDU HAYAT GAZETESİ
11.02.2011
