GÜN-NÂME

Kalmamış insanlarda ar duygusu

Çağın günâhlara daldığı gündür

Göç edip gitmiş, okuyup anlayan

Kitabın asılı kaldığı gündür…

Büyükler küçüğü düşünmez olmuş

İhtiyara dünyâ yaşanmaz olmuş

Zengin, yardımları kuşanmaz olmuş

Sazın figânları çaldığı gündür…

Gece-gündüz sürer, bitmez uykusu

Ruhlar, nefislerin olmuş uydusu

Kalkmış gönüllerden vefâ duygusu

Bizi hasretlere saldığı gündür…

Bahçeler mahzundur, şakımaz bülbül

Bir yangın yerine dönmüştür gönül

Açmadı günlere; ne çiçek, ne gül

Aşk yapraklarının solduğu gündür…

Nerelere gitti fazîletimiz?

Yok mu kul olmağa hiç niyetimiz?

Dünyâmızdan belli âhiretimiz!

Bize olanların olduğu gündür!..

Nûrânî ümitsiz sanma rahmetten

Lâkin, o da celbedilir zahmetten!

Sebat edip, yılmayınca mihnetten

İnşâllâh, çilelerin dolduğu gündür!...