AYB’EDENLER, KAYB’EDENLER!..
Yöremizin medâr-ı iftihârı;
Prof. Dr. Mehmet ÇAVUŞOĞLU için
14. ölüm yıldönümünde
Mezarı başında yapacağımız anmayı
Onurlandırmanızı diler
Saygılar sunarız.
ÇAVUŞOĞLU DOSTLARI
Târih: 11 Temmuz 2001 Çarşamba Saat.14.30
Yer: Perşembe Saray Köyü Ayvacık Mah.
Bilgi için: Ertekin ÇOLAK, Nûri KAHRAMAN
Programda yer alan isimler: Sıtkı ÇEBİ, Ahmet ÇAKIR, Yahya PALAVAR, Ertekin ÇOLAK, Aydın YAZICI, İskender ÇAVUŞOĞLU, İbrâhim YÜKSEL, Şâban SADAN
Bundan tam yedi yıl önce, geniş kapsamlı bir anma töreni düzenlemiştik merhum Çavuşoğlu için ve yukardaki şekliyle bir dâvetiye hazırlamıştık. Anma töreni, yerel olduğu kadar ulusal basında da haber olarak yer almıştı. Bunun ürünü olarak, olayı gazetelerden haber alan, merhumun kardeşleri Almanya’da yaşayan Ali ÇAVUŞOĞLU ve İstanbul’dan da Fatma Gürbüz YILMAZ hanımefendi o günkü anmaya bizce sürpriz bir katılımda bulunmuşlardı.
Başta Fen-Edebiyât Fakültesi Dekanı Prof.Dr. Cemil YAPAR Bey ve diğer bâzı öğretim elemanları olmak üzere daha çok sayıda ismin de katıldığı, beklenenin üzerinde bir program gerçekleşmişti. Çavuşoğlu bağlamında güzel diyaloglar yaşanmış, projeler konuşulmuştu. O sıralar Ensar Vakfı Ordu Şûbesi olarak yayınlamakta olduğumuz ORDU ENSAR adlı dergi hüviyetindeki bültenimizde merhûm adına bir özel sayı, hattâ daha da ileri giderek bir kitap çıkarma düşüncelerimiz vardı. Bu meyanda merhûmu tanıdığını düşündüğümüz isimlerden ilgili yazılar istemiştik. Bir çok hocamız yazılar gönderdiler. Bir dosya olarak bizde mevcut. İnşâllâh değerlendirileceği günleri bekliyorlar.
Bunlardan birisi de geçen hafta vefat eden Doç.Dr. Neclâ PEKOLCAY hanımefendi hocamızdı. Pazartesi günkü yazımızda kendisinden söz etmiştik.
Şimdi burada, hem genelde hem de özelde hiçbir projenin gerçekleşmemesi, dolayısıyla hocamızın yazısını değerlendirip kendisine iletememenin verdiği mahcûbiyetle, bir de vefatların aynı ayın ilk günlerine tevâfuku dolayısıyla kendisinin merhum Çavuşoğlu ile ilgili yazısını ikisini de rahmetle anma bağlamında vereceğiz.
Bir şey daha var: hocamızın yazısının başlığı, bir daktilo sürçmesi olarak, Kaybettiklerimiz yerine, Aybettiklerimiz olarak çıkmış ki, bunda da bir hikmet var gibi. Sanki çok isâbetli olmuşçasına bir durum. Zîrâ, vefâsızlık diz boyu ve biz hep aybediyoruz. Kendi örneğimiz olarak Merhum ÇAVUŞOĞLU yanı başımızda. Ne ses var, ne soluk; ne de görüntü! Hâlbuki; 7 yıl önceki o anmada âile oradaydı, üniversitemizin ilgili elemanları da vardı. Gâyemiz gerçekleşti. İlgilileri bir araya getirdik. Artık bundan sonrasını onlar götürür diye düşünüyorduk. Fakat ne yazık ki, hiç olmazsa yeniden hatırlatmak adına bir şeyler yapmak, yine mütevazı gayretlere kaldı. Adı Ordu olan müstakil bir Üniversitemiz de oldu ama, merhum ilim adamımız Prof.Dr. Mehmet ÇAVUŞOĞLU vefâ ve gönül kadrosundaki yerini alamadı!
İşte, Neclâ Hanım Hocamızın Çavuşoğlu talebimiz dolayısıyla bize gönderdiği, genel bir hayıflanış niteliği de taşıyan, bu gün bizim bulunduğumuz duruma da ayna tutan yazısı:
Gön: Doç.Dr.N.Pekolcay
Altunizade Mah. Erzurum Sitesi
Pasinler Sok. Elmaslar A Blok 6/1
Üsküdar/İstanbul
16.07.01
AYBETTİKLERİMİZ
Doç. Dr. Neclâ PEKOLCAY
“Her nefis ölümü tadacaktır” ama önümüzce gidenlerin ardından yaşlı gözlerle bakmaktan kendimizi alamıyoruz. Eğer son yolculuğa çıkan bir yakınımız veya yakından tanıdığımız bir şahıssa, göz pınarlarımızdaki yaşlar yanaklarımızdan süzülüyor. Gidenin bir daha gelmeyeceğine yahut onun gibi şahsiyetlerin kolay yetişemeyeceğine hayıflanıyoruz.
İnsanın sıkça hatırlanabilmesi, hayatında bıraktığı izlere bağlı ki, bunlar, bu dünyayı terk eden kişinin yetiştirdiği şahıslar veya bıraktığı başka eserler (kitaplar, kuruluşlar vb. ) olabilir. Bu hususta ise, nitelik ön plândadır.
Son yıllarda bizim nesilden birçok meslek erbâbını son yolculuklarına uğurladık. Önce hocalarımızın vefatlarına hayıflanırken, sonra arkadaşlarımıza ve bu arada kaybettiğimiz iyi yetişmiş genç elemanlara üzüldük. Vasıflı elemanlar kolay yetişmiyor. Bilhassa ilim sâhasında iğneyle kuyu kazılarak mesâfe kat’ediliyor. Bu arada tenkitler de çalışmanın kamçısı oluyor. Görenlere ve gösterilenleri olumlu karşılayabilenlere ne mutlu!
Yetişmekte olan gençler ümidimizdir ama onların kendi çalışma alanlarındaki mürüvvetlerini görmek bizim yaşımızdan genç nesillerin nasîbidir. Üstelik, aramızdan ebedîyen ayrılanların gönüllerimizdeki yeri doldurulamıyacaktır.
Bir trafik kazâsı sonucu aramızdan ayrılmış bulunan, eski edebiyatımızın vasıflı bir tetkikçisi Prof. Dr. Mehmet Çavuşoğlu’nu anma yazısını hazırlarken, Ahmet Kabaklı’yı kaybettik. Fakülte’den devre arkadaşımız, değerli edebiyatçılarımızdandı. Onun kurduğu Vakıf’ın hzmetleri, yetiştirdiği öğrencilerin sayısı pek çoktur. Onu, milletimizin sağlam bir hatibi, edebiyat ummanının mahâretli bir dalgıcı olarak anacağız. İnşallah, alanımızdaki kayıpların bu sonuncusudur, derken; bu defa Prof. Dr. Nejat Göğünç’ü kaybettik.
Değerli bilim adamlarımızı hatırlayan ve hatırlatmaya vesîle olan Vakıf’lara ve Vakıf yöneticilerine teşekkür borçluyuz.
Eski öğrencimiz ve iki Vakıf’ın başkanı Nuri Kahraman böyle bir anma törenine de öncülük etmiş bulunuyor. Çavuşoğlu, vefatının 14. yıldönümünde Ordu’nun Saray köyü Ayvacık Mahallesi’ndeki kabri başında anılma imkânına sâhip oluyor.
Çavuşoğlu açık sözlülüğü, ilmî müsâmahası, zaman-zaman yaptığı zarif eleştirilerle de anılmalıdır, düşüncesindeyim.
Allah, mekânını Cennet eylesin.
Evet hocam; sizin de mekânınız Cennet olsun. Merhum ÇAVUŞOĞLU’nun bugün 21. ölüm yıldönümü. Bilmem talebelerinden, üniversite çevrelerinden, aydınlardan ve vefâlı dostlarından, komşularından ya da yakınlarından kendisini ananlar, mezarına varanlar, fâtiha okuyanlar olacak mı? Burada sizleri ve sizlerin şahsında tüm hocalarımızı rahmetle anıyor, aybedenler ve de dolayısıyla kaybedenlerden olmamayı dilediğimizi belirtiyoruz ves’selâm…
ORDU HAYAT GAZETESİ
10.07.2008
