DÎNİN DİREĞİ ŞEHRİN YÜREĞİ

                   Gazete ve vakıf işlerimizi, ayrı ayrı odalarda olsa da, yakınlığın avantajıyla bir arada yürütmeye çalıştığımız Köprübaşı mevkiindeki yeni mekânımız câmiye çok yakın. Ne güzel şeymiş meğer câmiye yakın olmak! İçerde okunan kameti bile duyabiliyorsunuz neredeyse. Genelde, gürültünün çok, ses yalıtımlarının güçlü ve üstüne üstlük câmilerimizin de seyrek, dolayısıyla uzaklarda olması sebebiyle ezanların bile zor işitildiği kentimizde, değerlendirilmesi gereken büyük bir imkân bu şüphesiz. Yüce Mevlâ, Cennet hayâliyle yaşayan herkese câmi, cumâ ve cemaat duyarlılığı ihsân eylesin. Ve dolayısıyla câmi yakınlığı nasip eylesin. Önce kâlben, sonra fiilen. Zîrâ Peygâmberimiz(SAV), hiçbir gölgenin olmadığı günde, arşın gölgesinde gölgelenecek 7 kişiden birisini “Kâlbi mescidlere bağlı kimse” olarak açıklamıştır.

                   Sabah büroya geldiğimizde işlerimizle meşgûl oluyoruz doğal olarak. Herkes gibi bizler de dalıp gidiyoruz âlemimize. Zaman bâzen BülbülDeresi misâli sessiz-sedâsız, bâzen de köprüden geçen arabalar veyâ arasıra açılan fıskiyeler ya da kenarlardaki seyyâr satıcılar gibi sesli-sadâlı geçip gidiyor farkına bile varamadan. Derken, ezan başlıyor. Hemen abdestinizi alıp namaza yetişebiliyorsunuz. Akşam namazında, abdestliyseniz, kametle yola çıksanız  dahî ilk rekâta rahatlıkla yetişiyorsunuz. Bundan daha büyük mutluluk olabilir mi bir Müslüman için? Efendimizin (SAV) “Dînin direği” olarak nitelediği ve cemâatle kılmayı önemle tavsiye ettiği namazı vaktinde ve hem de câmide kılmaktan daha güzel şey ne olabilir? Keşke her zaman, her yerde ezanı bize işittirecek ve bizi cemâatlerine yetiştirecek mesâfede olsa câmilerimiz!

                   Yeşil cenneti Karadeniz sâhilinin incisi güzel Ordu’muzun, hızla gelişen şehirler arasında olduğu gözlerden kaçmayacak şekilde kendisini belli ediyor. Hızlı gelişme, “sür’at felâkettir” ya da “acele işe şeytan karışır” gerçeklerinin tezâhürü olarak, şehrimizin geleceğini karambol anaforunun oldu-bittisine mahkûm ediyor. Her cumâ günü görüldüğü gibi Câmilerimiz de diğer bir çok resmî dâireler gibi artan nüfûsa cevap veremeyen yerlerin başında geliyor. Hızlı büyüme esnâsında câmiler unutulmuş gibi bir hâl var. Bilhassa Cumâ günleri, bu gün de göreceğimiz gibi seyrek olduğu kadar da küçücük, çoğu bahçesiz ve aralara sıkıştırılmış câmilerimizde cemaat doğal olarak sokaklara taşıyor. Merkez câmilerde normâl olarak vakit namazlarında dahî dolan, cenâze olduğunda dışarı taşan cemâat, geniş avluların da olmaması sebebiyle civar cadde ve sokaklarda trafiği altüst ediyor. Bu kış mevsiminde de gördüğümüz gibi, yağmur ya da kar yağıyor olması durumu değiştirmiyor.

                   Câmi konusunu, bizler fert fert gündemimize almalı ve sık sık dile getirmeliyiz ki, kamuoyu ve dolayısıyla ilgililer de gündemine alma ihtiyâcı duysun. Sözde bile olmayan ilgiler, önce sözde sonra da özde gerçekleşebilsin. Aslına bakarsanız, yerel ya da genel tüm yöneticilerin toplumsal barış, kaynaşma, şehirleşme, çevrecilik ve hoşgörü adına en çok ağırlık vermeleri gereken müesseselerin başında câmiler gelmektedir.

                   Câmi olmadan cemâat olunmaz zîrâ. Cemâat da topluluk demektir. Topluluk da toplum demektir. Şehir demektir. Sosyâllik demektir. Bundan dolayı dînimiz, hayâtı birlikte yaşamak, şahsî ve toplumsal meseleleri paylaşmak adına câmi ve cemâate büyük değer vermiştir. İbn-i Mes’ûd(RA) anlatıyor:

                   “Bizden hiç kimse –nifâkı apaçık olan münâfıklar hâriç- cemâatten geri kalmazdı. Hattâ, kendisi gelemeyecek olanlar yardım edilerek getirilir, iki kişi arasında namaza durdurulurdu.”

                   İşte, cemâat bu kadar önemli. Sizin, “câmiye gelmeme” hakkınız yok bir nevî. Câmisiz olma lüksünüz yok. Bu bir mecbûriyet değil  belki ama, “topluma karışmama” temâyülünüz olamaz yorumunu içeriyor açık açık. Eğer müslümansanız, din kardeşiyseniz, can kardeşiyseniz birbirinizi göreceksiniz; ilgileneceksiniz, birbirinizden habersiz olmayacaksınız. Yalnız başınıza, bencilce yaşamayacaksınız. Dolayısıyla bu anlamda cumâ ve de en önemlisi câmi çok çok önemli. Çünkü, namazın başta ekonomik, sosyal ve genel anlamda olmak üzere tüm fonksiyonlarıyla tecellî edeceği yer orasıdır.

                   Ama, maalesef şunu itiraf etmek zorundayız ki, bizde bu en önemli işler sembolik düzeyde yürüyor. Her kes mezarlığının bile manzarasına özenirken, kabrinin yerine titizlenirken, evinin câmiye göre durumunu nazar-ı îtibâra almıyor. Öldükten sonra varacağımız yere hiçbir etkisi ve de katkısı olmayan kabrin yerine özenirken, kılacağımız aynı namazı sağlayacağı cemaat imkânıyla kat kat bereketlendirecek, ezanıyla, cemaatıyle mahallemize, yakın çevremize cennetsi bir hava kazandıracak olan câminin bırakın varlığı konusunu gündeme getirmeyi, var olan gündemden bu maddeyi düşürmek  için elinden geleni yapan bir toplumun Müslümanlığında hangi samîmiyyeti arayabilirsiniz?

                   Değerli dostlar. Her gün adım adım yaklaştığımız âleme giderken sorulacak soruların en başında namazın geldiğini, câmilerimizin de bu anlamda toplum olarak bizim duyarlılığımızın göstergeleri olduğunu unutmamak gerekir. Yüce Mevlâ bizleri, seçtiklerimizi, tüm sorumluluk mevkiinde olanları “kâlbi mescidlere bağlı kimse”lerden ve bu anlamda sorumluluk şuuruyla hareket edip hesâbını kolay kılanlardan eylesin ves’selâm…

 ORDU HAYAT GAZETESİ

             27.03.2008